Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΣΚΙΤΣΑ

ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΘΕΤΙΚΑ

ΤΟΥ Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Αν ανήκετε στο 99% του πληθυσμού που κοιτά με δέος την τιμή στην οποία έχει φτάσει το πετρέλαιο και ψάχνει «πατέντες» για να βρει λίγη ζεστασιά μέσα στο χειμώνα,

ή αν ανήκετε στα εκατομμύρια που βλαστημάνε την ώρα και τη στιγμή όταν φτάνουν μπροστά στην αντλία του βενζινάδικου,

προσπαθήστε να «ξεχαστείτε». Πώς; Μα φέρνοντας στο μυαλό σας πιο ευχάριστες σκέψεις. Να μια ευχάριστη σκέψη:

*

1) Τα κέρδη της «Motor Oil» αυξήθηκαν κατά το τρέχον 9μηνο με ρυθμό 6,4% και διαμορφώθηκαν στα 143,1 εκατ. ευρώ!

*

Τι πιο... ευχάριστο για κάποιον εργαζόμενο που πληρώνει χρυσάφι τη βενζίνη ή που δεν έχει να πληρώσει για πετρέλαιο, να ξέρει ότι αυτός από τον οποίο αγοράζει καύσιμα... θησαυρίζει!

***

Αν ανήκετε στους εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους, κι αν η κατάθλιψή σας μεγεθύνθηκε τόσο καιρό που ακούτε από τα δελτία ειδήσεων ότι εκτός από εσάς που είστε άνεργοι είναι και οι τραπεζίτες μας που «έχουν πρόβλημα»,

ήρθε η ώρα να χαμογελάσει το χειλάκι σας!

Επτά μύθοι για την κρίση του χρέους

Επτά μύθοι για την κρίση του χρέους

Το εξαιρετικό άρθρο που ακολουθεί είναι του καθηγητή οικονομικών Στέργιου Σκαπέρδα (University of California, Irvine). Διαβάζοντας το, θα βρείτε τις κατάλληλες απαντήσεις σε όσα η κρατική αλλά και η Ευρωπαϊκή προπαγάνδα προσπαθεί επιμελώς να κρύψει.

Επειδή είναι αρκετά μεγάλο θα το χωρίσουμε σε διαφορετικές ενότητες έτσι ώστε να μπορεί να διαβαστεί ευκολότερα, να κατανοηθεί καλύτερα και να μεταδοθεί σαφέστερα.

Καλή ανάγνωση

Επτά μύθοι για την κρίση του χρέους [1]

Στις απόψεις που παρουσιάζονται στον ευρείας κυκλοφορίας ελληνικό Τύπο υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός λαθεμένων αντιλήψεων και μύθων σχετικά με τα αίτια και τις συνέπειες της κρίσης, καθώς και με τις πολιτικές τις διαθέσιμες για την καταπολέμησή της. Μερικές από τις αντιλήψεις αυτές αναπαράγονται συνειδητά από την κυβέρνηση και τον Τύπο παρ’ ότι ξέρουν πως δεν είναι σωστές. Ενώ κάποιες άλλες είναι κατά τα φαινόμενα απόψεις που συμμερίζονται τόσο κυβερνητικοί αξιωματούχοι όσο και η πλειοψηφία του Τύπου.

Πολλοί Έλληνες που δεν είναι οικονομολόγοι ή ειδικοί καταλαβαίνουν, συνειδητά ή ενστικτωδώς, ότι υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα με την κυρίαρχη άποψη, αλλά δεν έχουν τις γνώσεις να επιχειρηματολογήσουν τεκμηριωμένα ενάντια σ’ αυτές τις αντιλήψεις. Επιπλέον, πολλοί που έχουν τις γνώσεις και θα μπορούσαν να το κάνουν είτε αυτολογοκρίνονται είτε δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στον ευρείας κυκλοφορίας Τύπο.

Ένα μέρος αυτών των αντιλήψεων επικρατεί επίσης στον διεθνή Τύπο και αναπαράγεται από Ευρωπαίους πολιτικούς, τραπεζίτες και δημοσιογράφους. Νομίζω πως, κατά περίεργο τρόπο, υπάρχει λιγότερη συζήτηση και αμφισβήτηση αυτών των λαθεμένων αντιλήψεων μέσα στις χώρες της Ευρωζώνης παρά έξω από αυτές. Ίσως αυτό συμβαίνει επειδή αυτοί που παρατηρούν τα πράγματα απ’ έξω διστάζουν λιγότερο να προβούν σε ανεξάρτητη αξιολόγηση των προβλημάτων της Ευρωζώνης και της Ελλάδας.

• Μύθος 1ος: Στάση πληρωμών ή «χρεοκοπία» θα ήταν καταστροφικές για την Ελλάδα.

• Μύθος 2ος: Ο στόχος της τρόικας είναι να «σώσει» την Ελλάδα.

• Mύθος 3ος: Η κύρια αιτία της κρίσης είναι η διαφθορά των Ελλήνων και του ελληνικού κράτους

• Μύθος 4ος: Αν η ελληνική κυβέρνηση ήταν ικανή, οι στόχοι του Μνημονίου δεν θα αποτύγχαναν.

• Μύθος 5ος: Ακολουθώντας τις συνταγές της τρόικας η Ελλάδα θα επιστρέψει στον δρόμο της ευημερίας.

• Μύθος 6ος: Η έξοδος από την Ευρωζώνη θα ήταν το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα.

• Μύθος 7ος: Στις διαπραγματεύσεις της με την τρόικα η ελληνική κυβέρνηση έχει πολύ μικρή διαπραγματευτική ισχύ.

Γη και ελευθερία

http://vimeo.com/17190850


Η ταινία του Κεν Λόουτς, «Γη και Ελευθερία», μας εισάγει στο ταραχώδες πεδίο του ισπανικού εμφυλίου, όπου πρωταγωνιστεί ένας άνεργος Αγγλος που αφήνει πίσω τη μνηστή του για να πολεμήσει κατά του φασισμού. Η ταινία απέσπασε το βραβείο «Felix» ως καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία το 1995. Παίζουν: Ιαν Χαρτ, Ροζάνα Παστόρ, Ιθιάρ Μπολαίν, Τομ Τζιλρόι, Μαρκ Μαρτίνεζ

 

Τι κάνει επιτέλους η Αριστερά;

Ακούγεται στους χώρους δουλειάς, στα καφενεία, προκύπτει στην ανάγκη του νέου για δουλειά, του εργαζόμενου για μισθό, του φτωχού για ψωμί, του συνταξιούχου για φάρμακα.

Κυβέρνηση έχουμε, αλλά η πολιτική κρίση είναι ανοιχτή. Οι πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν και οι κάτω δεν θέλουν να κυβερνηθούν. Ελάχιστο τμήμα της κοινωνίας αναγνωρίζει σήμερα τα συμφέροντά του στην ακολουθούμενη πολιτική κι ας έχει επιστρατευτεί για τη «σωτηρία» του όλος ο αστικός θίασος της νέας «εθνοσωτηρίου» συγκυβέρνησης.

Αυτή ακριβώς την πολιτική στιγμή, αντηχεί πιο ηχηρό το ερώτημα:

τι κάνει επιτέλους η Αριστερά;

Ακούγεται στους χώρους δουλειάς, στα καφενεία, προκύπτει στην ανάγκη του νέου για δουλειά, του εργαζόμενου για μισθό, του φτωχού για ψωμί, του συνταξιούχου για φάρμακα. Είτε το ερώτημα διατυπώνεται ως πραγματική απορία, προσμονή, απελπισία, είτε ως άλλοθι για την απραξία, η τόσο συχνή αναπαραγωγή του ίδιου ερωτήματος από τόσα στόματα, οφείλει να μας προβληματίσει.

Πού είναι, λοιπόν, η Αριστερά;

Στην πραγματικότητα, δεν είναι γενικώς η Αριστερά αυτό που λείπει, ειδικά στη χώρα μας. Αντιθέτως, η Αριστερά σε όλες της τις εκδοχές, και παρά τις ανεπάρκειές της, υπάρχει: κόμματα, οργανώσεις, συλλογικότητες, κινήσεις, συνδικαλιστές, κοινωνικοί αγωνιστές. Από την πλατεία ως την απεργία, από το σωματείο ως το «Δεν Πληρώνω», δεν λείπουν οι αριστερές απόψεις και πρακτικές. Με τις καθυστερήσεις, τους χωριστούς δρόμους, την ευρωλαγνεία ή τις αυταπάτες για τον κοινοβουλευτικό δρόμο. Δεν έχει νόημα να απαριθμήσουμε τα ζητήματα της αριστεράς, έχει χυθεί πολύ μελάνι.

Ας το δούμε κι από την άλλη:

υπάρχει μια αριστερά για κάθε γούστο.